Diamenty są Wieczne (1971)

"Diamenty są Wieczne" to dwudziesty ósmy film w serii o agencie 007, Jamesie Bondzie, a czwarty, w którym rolę główną, ikonicznego szpiega, odgrywa Sean Connery. Film z 1971 roku, reżyserowany przez Guy Hamiltona, jest adaptacją powieści Iana Fleminga o tym samym tytule.

Akcja filmu skupia się na poszukiwaniach przez Bonda diamentów, które mogą zostać użyte do stworzenia niebezpiecznego satelity. Po wydarzeniach z poprzedniego filmu, Bond wraca do służby MI6, by rozwiązać zagadkę związana z zaginionymi diamentami, które są trafiają w ręce przestępców. W miarę jak Bond odkrywa powiązania między diamentami a globalnym spiskiem, wkracza w świat luksusu, zdrady, morderstw i niebezpiecznych intryg.

Film wyróżnia się typową dla tej serii akcją, niesamowitymi pościgami, scenami walki oraz mocno zarysowanymi postaciami. Jednym z głównych wątków są konflikty z przeciwnikami, w tym z kryminalistką, tajemniczą Tiffany Case, którą gra Jill St. John, oraz bezwzględnymi członkami organizacji międzynarodowej.

„Diamonds Are Forever” to także film, w którym Bond staje przed wyzwaniem nie tylko w walce z wrogami, ale również w konfrontacji z własnym stylem życia i moralnością. Choć film charakteryzuje się klasycznym podejściem do franczyzy (błyskotliwy Bond, egzotyczne lokalizacje, spektakularne gadżety), obecny jest też pewien element nostalgii, ponieważ to jeden z ostatnich filmów z Connerym w roli agenta 007, po jego krótkiej przerwie po „You Only Live Twice” (1967).

„Diamonds Are Forever” jest uznawany za film z lekko absurdalnym podejściem do fabuły, z humorem, który stał się bardziej wyraźny i zbliżył się do tonu późniejszych produkcji o Bondzie.